“Człowiek nie może być – jak część składowa maszyny – uczuciowo obojętny; musi on kochać i nienawidzić, a także być kochanym i nienawidzonym.”

Celem konsultacji jest postawienie diagnozy na podstawie objawów, trudności i ograniczeń, co pozwala określić plan leczenia. Leczenie opiera się na farmakoterapii lub/i na psychoterapii, w zależności od rodzaju problemu, oczekiwań i możliwości pacjenta. Wskazaniami do konsultacji są wszelkie zaburzenia psychiczne takie jak zaburzenia depresyjne i lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia jedzenia /anoreksja i bulimia psychiczna/, zaburzenia zachowania i emocji oraz szereg innych, utrudniających normalne funkcjonowanie. Wskazaniem do konsultacji są również wszelkiego rodzaju sytuacje konfliktowe w rodzinie, małżeństwie/związku czy w życiu zawodowym.

To forma leczenia ściśle związana z zaistniałą sytuacją, wywołująca zwykle duży niepokój i napięcie, uniemożliwiający normalne funkcjonowanie. Może dotyczyć osób w każdym wieku, w przypadku dzieci i młodzieży możliwość spotkań wspólnych z rodzicami. Celem interwencji jest poradzenie sobie z zaistniałym kryzysem.

To forma terapii oparta na bezpośrednim kontakcie z pacjentem. Wymaga dłuższego czasu i regularnych spotkań. W przypadku dorosłych opiera się na podejściu psychodynamicznym /wywodzącym się z klasycznej psychoanalizy/, a w przypadku dzieci i młodzieży terapia indywidualna często łączona jest z terapią rodzinną /systemową/.

Dotyczy dzieci i młodzieży i polega na pracy z całą rodziną, ponieważ pacjent w tym okresie rozwoju pozostaje w dużej zależności od swych rodziców/opiekunów. Rodzina jest rozumiana jako ściśle powiązany ze sobą system, w którym nie sposób zmienić jednego elementu, nie zmieniając pozostałych. Problem pacjenta jest więc rozpatrywany w szerszym, rodzinnym kontekście. Wskazaniem do terapii rodzin są wszelkie zaburzenia okresu dzieciństwa i dorastania /zab. zachowania i emocji, zab. depresyjne i lękowe, zab. jedzenia, zab.obsesyjno-kompulsyjne, zab. psychotyczne i szereg innych/, jak i trudności w porozumiewaniu się, konflikty w rodzinie, czy stres związany ze zmianami takimi jak narodziny kolejnego dziecka, utrata bliskiej osoby, rozwody, rozstania czy rekonstruowanie nowej rodziny.

Polega na wspólnych spotkaniach małżonków czy partnerów. Wymaga dłuższego czasu i regularnych spotkań. Wskazaniem do terapii są trudności w porozumiewaniu się, wyrażaniu swoich emocji i potrzeb, poczucie oddalenia i niezrozumienia, niespójne oczekiwania lub sytuacje kryzysowe takie jak choroby, utraty bliskich, pracy, konflikty co do wychowania dzieci, zdrady czy brak poczucia sensu trwania związku.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie. Dzieci z tym zaburzeniem cechuje duża ruchliwość, trudno im wysiedzieć na miejscu, dokończyć daną czynność, są niecierpliwe, niespokojne, często rozdrażnione, mają trudności w skupieniu uwagi, koncentracji na czytaniu, oglądaniu itp. Problemy narastają wraz z rozpoczęciem szkoły, która wymaga dostosowania się do programu zajęć i współpracy z nauczycielem i innymi dziećmi. Mogą również wystąpić problemy ze snem. Zaburzenie to wymaga stałego leczenia psychiatrycznego /czasami farmakologicznego/ oraz pracy z dzieckiem i rodziną /terapia behawioralna/.

Zaburzenie polegające na znacznej utracie masy ciała /15% poniżej masy należnej/, lęku przed przytyciem, zaburzonym obrazem własnego ciała /osoba chorująca nie jest w stanie realnie się zobaczyć/ oraz ustaniem miesiączkowania. Ograniczeniom jedzenia mogą towarzyszyć nadmierne ćwiczenia fizyczne bądź wymioty. Choroba najczęściej rozpoczyna się w wieku dorastania, głównie dotyczy dziewcząt, choć chorują również chłopcy. Pacjenci często obsesyjnie koncentrują się na ilości spożywanych kalorii, mają obniżony nastrój lub są rozdrażnieni. Często występuje poczucie winy lub złość po spożytych posiłkach. Zaburzenie to wymaga stałej kontroli lekarskiej /kontrola podstawowych parametrów życia, leczenie farmakologiczne/, oraz psychoterapii indywidualnej, w przypadku młodzieży połączonej z terapią rodzinną.

Zaburzenie odżywiania polegające na występowaniu niekontrolowanych epizodów objadania, najczęściej połączonych z wymiotami, stosowaniem środków przeczyszczających, ćwiczeń fizycznych czy głodówek, mających na celu zredukowanie masy ciała. Zaburzenie rozwija się najczęściej w okresie dorastania, choć może wystąpić również w dorosłości. Chorują głównie kobiety. Początkiem zachorowania może być anoreksja, która z czasem przybiera postać bulimii. Zaburzenie wymaga stałej opieki lekarskiej i psychoterapii indywidualnej /w przypadku młodzieży połączonej z terapią rodzinną/.

Charakteryzuje się całościowymi zaburzeniami rozwoju. Do spektrum autystycznego należy autyzm dziecięcy, autyzm atypowy i zespół Aspergera. Dzieci z tym zaburzeniem cechują znaczne trudności w interakcjach społecznych, nie rozumieją podstawowych zasad komunikowania się, unikają kontaktu wzrokowego i fizycznego, trudniej im wyrazić swoje potrzeby, często występują znaczne zaburzenia mowy, ograniczenia zainteresowań i powtarzalność zachowań. Zaburzenie to wymaga stałego leczenia psychiatrycznego i psychologicznego, zajęć wspomagających rozwój, pracy z rodziną oraz logopedą.

Zaburzenia lękowe należą do zaburzeń nerwicowych, mogących znacznie upośledzać normalne funkcjonowanie, wpływają na myślenie, zachowanie i emocje. Występują wśród dorosłych, ale też dzieci i młodzieży. Mogą mieć charakter: – ataku paniki – pojawiają się nagle, towarzyszy im przerażenie i objawy somatyczne jak palpitacje serca, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, mdłości, spłycenie oddechu i lęk przed śmiercią – pourazowych zaburzeń stresowych – występujących po traumatycznym doświadczeniu, towarzyszą im zwykle nawracające wspomnienia – fobii – najczęściej lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami lub otwartymi przestrzeniami, lęk społeczny – lęk przed tłumem, interakcjami z ludźmi lub szereg specyficznych fobii. Zaburzenia lękowe wymagają leczenia psychiatrycznego, często też farmakologicznego oraz psychoterapii. W przypadku dzieci i młodzieży poza terapią indywidualną wskazana jest również terapia rodzinna.